🏙️ 🌍 «شهرهای خودگردان: تجلی عملی اندیشه‌های کروپوتکین»
کروپوتکین، با تاکید بر خودگردانی و عدم تمرکز، شهرهایی را تصور می‌کرد که در آن‌ها، تصمیم‌گیری‌ها به صورت محلی و توسط خود مردم انجام می‌شود. او باور داشت که چنین ساختاری، منجر به افزایش مسئولیت‌پذیری و همبستگی اجتماعی می‌شود. در این شهرها، فضاهای عمومی نقش محوری دارند و تعاملات اجتماعی تقویت می‌شوند. این دیدگاه، الهام‌بخش بسیاری از نظریه‌پردازان معاصر در حوزه شهرسازی شده است.
📚 🔗 «تاثیرات معاصر: از کروپوتکین تا شهرهای پایدار»
اندیشه‌های کروپوتکین، زمینه‌ساز توسعه مفاهیم شهرهای پایدار و انسانی در قرن بیستم و بیست‌ویکم شده‌اند. نظریه‌پردازانی مانند کالین وارد، با الهام از کروپوتکین، به توسعه مفاهیم شهرهای زیست‌پذیر و مشارکتی پرداختند. در این شهرها، تاکید بر تعامل انسان با محیط زیست، استفاده بهینه از منابع و تقویت ساختارهای اجتماعی محلی است. این رویکردها، پاسخ‌گوی بسیاری از چالش‌های شهرهای معاصر هستند.
🧭 🛤️ «کروپوتکین در ایران: بازتاب اندیشه‌ها در شهرسازی معاصر»
در ایران، اندیشه‌های کروپوتکین، به ویژه در محافل دانشگاهی و پژوهشی، مورد توجه قرار گرفته‌اند. سایت «نقش برتر پارس»، به عنوان مرجع معماری ایران، در یکی از مقالات خود می‌نویسد: «کروپوتکین با تاکید بر اخلاق اجتماعی و کمک متقابل، الگویی از شهرسازی ارائه می‌دهد که در آن، انسان و جامعه محور اصلی تصمیم‌گیری‌ها هستند.» این دیدگاه، در پروژه‌های شهرسازی معاصر ایران، به ویژه در حوزه بازآفرینی شهری و توسعه محله‌محور، بازتاب یافته است.