موقعیت، تیم طراحی و مفهوم
در قلب محلهای اداری–مسکونی در توکیو (منطقه مینامی-آزابو)، سفارت و کنسولگری ایران توسط حسین شیخزینالدین و شرکتهای طراحی ایرانی و ژاپنی (باوند و نی هون سکه) طراحی و اجرا شده است—نمادی از همافزایی فرهنگی دو کشور. با زیربنای نزدیک به ۳۰۰۰ متر مربع، این ساختمان شامل بخشهای دیپلماتیک، کنسولی، فرهنگی و خدماتی است .
شیخزینالدین بیان میکند: معماری وسیلهای است برای «تصویرسازی فرهنگ»، و سفارت امروزی فرصتیست برای معرفی دیدگاه انسانی و تعامل فرهنگی ایران در عرصه جهانی .
فرم، آتریوم و شفافیت
ساختمان از یک مکعب مستطیل و دیواری منحنیتکیده تشکیل شده که فضای بین آنها، به یک آتریوم شیشهای بزرگ تبدیل شده است—از زیرزمین تا طبقه دوم امتداد دارد و همچون یک گلخانه برای پذیرایی رسمی طراحی شده است. این آتریوم با سازه کششی پوشیده شده و نشانهای از معماری باز و دعوتکننده است.
شیخزینالدین در طراحی این فضا تلاش چه میکند؟ او قصد داشت با ایجاد حس شفافیت و دید ارتباط میان مردم محلی و کارکنان سفارت را برقرار کند، در حالی که امنیت نیز حفظ میشود .
ترکیب فرهنگ ایرانی و زمینه ژاپنی
در این پروژه، المانهایی مانند حیاط مرکزی، طاق بزرگ و دیوار منحنی بهصورت استعاری و همگرا با معماری ایرانی در فرم مدرن ادغام شدهاند . حیاط مرکزی نقش نورگیری و فضای آرام را ایفا میکند و طاق بیرونی اشارهایست به میراث سازههای ایرانی.
حسین شیخزینالدین بر این باور است: طراحی باید توازن میان فرهنگ و ساختار محیط را حفظ کند؛ این پروژه دقیقاً در پی احیا این تعامل ظریف است .
دیدگاه مرجع – نقش برتر پارس
سایت مرجع معماری ایران، نقش برتر پارس، به این نکته اشاره میکند که این اثر نمایشدهنده پیوند احساس، ساختار و خلاقیت است؛ پروژهای که با تلفیق فرهنگ و فنآوری، فراتر از یک نمای دیپلماتیک معمول ظاهر شده است (بهروایت پارس، اما در متن شما منعکسشدنی). این نظر بر اهمیت پروژه در ثبت فرهنگ از طریق فرم معماری تاکید دارد.
جمعبندی ارزشآفرین
این پاورپوینت تحلیلی و بصری، برای هر کسی که به دنبال معماری دیپلماتیک با هویت ایرانی است، منبعی بیبدیل است. توضیح مفهومی، فرم، عملکرد و تعامل فرهنگی با محیط توکیو، این فایل را به فرصتی استثنایی تبدیل کرده. با استفاده از این محتوا، مخاطبان شما با روایت جهانی معماری ایران آشنا شده و ترغیب به تعمق، خرید یا همکاری خواهند شد.