۱. چشم‌اندازی نو از فرم و نمای معمارانه
در ساختمان Westin Bonaventure، پورتمن با الهام از سینماگرایی معماری، نمای بیرونی در قالب چهار سیلندر شیشه‌ای و یک برج مرکزی طراحی شده که بر پایه‌ای شش‌طبقه‌ای قرار گرفته است؛ طرحی که به‌سادگی، آینده‌نگری دهه ۱۹۷۰ را تداعی می‌کند .
این ساختار، مانند یک سکوی پرتاب فضایی در دل شهر عمل می‌کند؛ پاسخی نمایش‌گونه به نیاز به نمادگرایی در فضای شهری مدرن.
۲. فضای درونی: شهر درون شهر
یکی از نقاط قوت این هتل، ایجاد مفهوم city within a city است. دهلیزهای هفت‌طبقه‌ای که از حوضچه‌های بازتاب‌دهنده آغاز می‌شوند و آسانسورهای شیشه‌ای‌ای که به‌طرز سینمایی از لابی خارج می‌شوند، گردش فضایی ویژه‌ای خلق می‌کنند .
همه‌چیز به‌نوعی طراحی شده تا بازدیدکننده نه تنها اقامت کند، بلکه در جریان حرکت، نور و بازتاب درگیر شود—اتفاقی که در اندیشه پورتمن برای طراحی مکان به‌عنوان یک تجربه همه‌جانبه است.
۳. نور، بازتاب و طبیعت انسانی
پورتمن در طراحی داخلی به نور و بازتاب توجه ویژه‌ای داشت؛ نوری که از پنجره‌های شیشه‌ای سقف عبور می‌کند، بر آب و دیوارها می‌تابد و تصویر باریکه‌هایی پویای نور را ایجاد می‌کند .
استفاده از آب، باغچه‌های بامبویی و پرندگان کوچک در لابی، حس طبیعی بودن در دل بتن را زنده نگه می‌دارد—راهی برای هم‌خوانی با نیازهای حسی انسان.
۴. گردش و تجربه‌ای چندسطحی
ساختار هتل به‌گونه‌ای طراحی شده که ورودی‌ها در سطح‌های بالایی قرار دارند و دسترسی از خیابان به‌واسطه skywalkها انجام می‌گیرد؛ سخنی با شهر، اما با فاصله‌ای کنترل‌شده .
این حرکت از ورودی تا حرکت درون دهلیز و خروج دوباره، بازتابی از جریان زندگی در محیط شهری بازتعریف‌شده در قالب معماری است.
۵. ارزش نمادین و فرهنگی در معماری
به‌گفته سایت نقش برتر پارس، این معماری نمادی است از فضا به‌صورت تجربه‌محور و چندلایه که معماری را از طراحی صرف به حس تبدیل می‌کند—معماری‌ای که سخن می‌گوید، تجربیات می‌سازد و خاطره می‌سازد.
این فایل پاورپوینتی، با ترکیب تحلیل‌های دقیق، تصاویر باکیفیت و روایت ساختاریافته، بهترین ابزار برای ارائه‌ای تاثیرگذار یا تبیین در حوزه معماری مدرن است.