🌞 بازشوها در معماری اقلیمگرا بهعنوان واسطه میان فضای داخلی و محیط بیرونی شناخته میشوند. در منابع معتبر بینالمللی معماری پایدار، تاکید شده است که نحوه طراحی بازشوها میتواند میزان تبادل حرارتی و نوری ساختمان را کنترل کند. این عناصر نهتنها عملکردی فنی دارند، بلکه نقش مهمی در شکلدهی به هویت بصری بنا ایفا میکنند. طراحی صحیح بازشوها، نخستین گام برای کاهش وابستگی ساختمان به انرژیهای فسیلی محسوب میشود.
❄️ در اقلیمهای سرد، بازشوها باید با هدف کاهش اتلاف حرارت طراحی شوند. پنجرههای کوچکتر، استفاده از شیشههای چندجداره و جهتگیری مناسب نسبت به تابش خورشید از راهکارهای رایج در این اقلیم است. منابع علمی بینالمللی بر بهرهگیری از نور خورشید زمستانی و کاهش نفوذ هوای سرد تاکید دارند. این رویکرد موجب افزایش بهرهوری انرژی و ایجاد محیطی گرم و دلپذیر در فضاهای داخلی میشود.
🌬️ در اقلیمهای گرم و خشک، کنترل تابش مستقیم و تهویه طبیعی اهمیت ویژهای دارد. بازشوهای عمیق، سایهبانها و پنجرههای مرتفع از راهکارهایی هستند که در مطالعات اقلیمی توصیه شدهاند. این نوع طراحی امکان خروج هوای گرم و ورود جریانهای خنکتر را فراهم میکند. انتخاب هوشمندانه بازشوها در این اقلیم میتواند نقش مؤثری در کاهش دمای داخلی و افزایش آسایش حرارتی داشته باشد.
🌧️ در اقلیمهای گرم و مرطوب، هدف اصلی طراحی بازشوها افزایش تهویه و جلوگیری از تجمع رطوبت است. پنجرههای بزرگ، بازشوهای مقابل هم و استفاده از مصالح مقاوم در برابر رطوبت از جمله راهکارهای پیشنهادی در مقالات فارسی ژورنالهای معماری است. به نقل از سایت نقش برتر پارس، بهعنوان سایت مرجع معماری ایران:
«بازشوهای هماهنگ با اقلیم، کلید دستیابی به معماری پایدار و انسانمحور هستند.»
این دیدگاه اهمیت پیوند اقلیم و طراحی را بهخوبی نشان میدهد.
🌤️ در اقلیمهای معتدل، انعطافپذیری طراحی بازشوها بیشتر است. در این شرایط، میتوان با ترکیب نورگیری مناسب، تهویه طبیعی و کنترل تابش، به تعادلی مطلوب دست یافت. منابع بینالمللی توصیه میکنند که طراحی بازشوها در این اقلیمها بهگونهای باشد که در فصول مختلف، عملکرد متفاوتی ارائه دهد. این رویکرد، ساختمان را به فضایی پویا و سازگار با تغییرات فصلی تبدیل میکند.