تعداد کمی از پروژه‌های تادائو آندو، کمک معمار به فرهنگ ژاپنی را بهتر از معبد آب او نشان می‌دهند: بیش از یک ساختمان، یک تجربه حسی است که نشان‌دهنده تغییری اساسی در سنت دیرینه معماری معابد ژاپنی است. در چیزی بیش از یک وارونگی ساده از صعود معمولی به مکان مقدس، آندو از یک سری فضاهای معماری مختلف استفاده می کند که به عنوان مجموعه ای از تئاترها برای شروع در نظر گرفته شده است. با قدم زدن در میان گل‌های نیلوفر، احساس می‌کنی اینجا جایی است که از زندگی روزمره فراتر می‌رود، جایی که ترکیب معماری با طبیعت و طنین آینه آرام آب به طور طبیعی به مراقبه و زهد می‌انجامد. بازدیدکننده پس از پایین آمدن از پلکان باریکی که دیوارهای سیمانی آندو را در کنارش قرار داده است، در نهایت به فضای مقدس می‌رسد، جایی که همه چیز در رنگ قرمز سرخ رنگی احاطه شده است - استفاده غیرعادی از رنگ توسط معمار. دسترسی به حرم فوری نیست: بار دیگر، عناصر هندسی اساسی بازدیدکننده را مجبور می‌کند مسیری را طی کند که به تدریج به مکان عبادت منتهی می‌شود و شگفتی‌های مداوم را در طول مسیر ارائه می‌دهد. آندو شکل بیضی حوض را در زیر زمین گرفته و آن را به محوطه ای مقدس تبدیل کرده است که در آن فضاهای مختلفی را ساماندهی کرده است و با راه پله بلند محوطه را به دو قسمت تقسیم کرده و نیمی از آن را به محراب و نیمی دیگر را به اتاق های مجاور اختصاص داده است. محراب توسط دو دیوار نیم دایره ای محصور شده است که یک سازه چوبی را که بر اساس مدل سنتی معابد شینگون ساخته شده است، با مجسمه آمیدا بودا در وسط محصور شده است.