کریستین دو پورتزامپارک پنجاهمین سالگرد تولد خود را در 5 می (1994) جشن می گیرد، سالگردی که با این واقعیت که او به تازگی برنده جایزه معماری پریتزکر 1994 شده است، خاطره انگیزتر خواهد شد. او هفدهمین نفر و ششمین اروپایی است که از زمانی که بنیاد هایت این جایزه را در سال 1979 تاسیس کرد، به این افتخار دست یافت. این معمار نسبتا جوان فرانسوی که بسیار مورد احترام معماران معمار در سراسر جهان است، توضیح می دهد که او "طراحی بود که قبل از تصمیم به تحصیل در رشته معماری نقاشی می کرد." در حالی که او هنوز نقاشی می کند، می گوید: "من هنوز یک نقاش یا مجسمه ساز نیستم." با این حال او مدرس و نویسنده مکرر است. اگرچه او هیچ اثر ساخته شده ای در ایالات متحده ندارد، اما یکی از فینالیست های مسابقه موزه جدید هنرهای معاصر شیکاگو و موزه هنر اوماها بود. اخیراً او در ژاپن به رسمیت شناخته شده است، جایی که او ساختمان های آپارتمانی را برای شهر فوکوئوکا طراحی کرد. بیشتر پروژه‌های تکمیل‌شده او در فرانسه هستند، شاید قابل مشاهده‌ترین آنها شهر موسیقی باشد، گروهی از سازه‌ها که در حاشیه پارک حومه‌ای لا ویلت در پاریس قرار دارند. این پروژه در واقع دو فاز دارد. بخش اول، که شامل هنرستان ملی موسیقی و رقص است در سال 1990 تکمیل شد. بخش دوم با فضاهای عمومی برای کنسرت در ژانویه آینده افتتاح می شود. پورتزامپارک می‌گوید زمانی که در سال 1984 کار بر روی شهر موسیقی را آغاز کرد، افکارش به خانه‌ای در بریتانی، اولین چیزی که تا به حال ساخت، منتقل شد، او می‌گوید: «در آن طراحی، هر اتاق مانند یک خانه کوچک جداگانه بود. "من کشف کرده ام که هر پروژه جدید مجموع تمام کارهای قبلی من است. هیچ اثر جدیدی بدون رابطه با الهامات گذشته زنده نمی شود.»