پاورپوینت تحلیل و بررسی معماری گنبد و گنبد سازی در ایران
عنصر معماری معروف به «گنبد» یک ویژگی نمادین است که در طول تاریخ سازه‌های زیبایی داشته است. گنبد یک عنصر معماری است که با شکل نیمکره یا نیمه کروی آن که شبیه یک کاسه وارونه است مشخص می شود. معمولاً در بالای ساختمان قرار می گیرد و سقف یا پوششی را فراهم می کند که هم کاربردی و هم از نظر زیبایی شناسی چشمگیر باشد. انحنای گنبد به آن اجازه می دهد تا وزن را به طور یکنواخت توزیع کند و آن را به ساختاری پایدار و خود نگهدار بدون نیاز به تکیه گاه های داخلی اضافی تبدیل کند. قدمت مفهوم گنبد به هزاران سال پیش برمی گردد و می توان آن را در تمدن های مختلف باستانی جستجو کرد. یکی از اولین نمونه های گنبد در معماری را می توان در خاور نزدیک باستان، بین النهرین و در مصر یافت. مصریان باستان برای ایجاد سازه های گنبدی مانند در معابد خود از طاق قلابدار استفاده می کردند. در یونان باستان، گنبد به شکل اصلاح‌شده‌تری تکامل یافته است، همانطور که در مقبره تولوس با گنبدهای کندوی عسل دیده می‌شود. با این حال، این رومی ها بودند که طراحی و ساخت گنبدها را به طور قابل توجهی پیش بردند. مشهورترین نمونه پانتئون در رم است که در سال 125 پس از میلاد ساخته شد و دارای یک گنبد بتنی عظیم با چشمی در راس آن است که به نور اجازه می دهد تا به داخل آن نفوذ کند.