پاورپوینت تحلیل بررسی معماری مسجد جامع ساوه
قدمت مسجد جامع ساوا نیز مانند بسیاری دیگر از بناهای تاریخی ایران مرکزی به قرن دوازدهم برمی‌گردد و تنها مناره باقی مانده از آن به سال‌های 1110 و 1061 برمی‌گردد. تناسبات نمای آن نیز مربوط به سیستم تناسباتی است که در قرن دوازدهم ایجاد شد. اگرچه به نظر می رسد که این اثر خود مربوط به اوایل قرن شانزدهم باشد. اکتشافات اخیر نشان می دهد که این مسجد ممکن است بر روی پایه های یک مسجد قدیمی ساخته شده باشد که قدمت آن به قرن 10 باز می گردد. کتیبه های متعددی که در مسجد یافت شده به قرن دهم بازمی گردد. معماری و طراحی مسجد جامع ساوه شامل صحن، ایوان، مناره، چند شبستان، گنبد و دو محراب باستانی با کتیبه‌ای به خط کوفی است. دو محراب مربوط به دوران صفویه با کتیبه هایی به خط ثلوت تزئین شده است. همچنین کتیبه های دیگری با آیات شریفه بر خط کوفی و ثلث وجود دارد. بین دو محوطه شب، ایوانی مرتفع در نمای غربی وجود دارد که در دو طرف آن چندین اتاق قرار دارد. مسجد دارای حیاط باز مستطیل شکل به ابعاد 36×44 متر است که با ستون های آجری احاطه شده است. در ضلع غربی حیاط باز، ایوان بزرگ قرار دارد. ارتفاع و عرض ایوان تقریباً یکسان است. گنبد این مسجد 14 متر قطر و 16 متر ارتفاع دارد. داخل گنبد کاشی کاری شده است.