تا سال 1330 ، ساخت مقبره یک میلیون و دویست هزار تومان هزینه داشته است. شیر و خورشید سرخ ، سازمان خدمات اجتماعی شاهنشاهی ، شهرداری همدان و پارسی های هند نیز در این هزینه سهیم بودند. [4] هزار بوعلی [2] دریافت کرد که قرار بود در ماه مه سال 1331 برگزار شود.ساخت مقبره جدید در سال 1333 به پایان رسید. محل آرامگاه جدید بوعلی محل زندگی و مقبره شخصی به نام ابوسعید داخوک ، دوست صمیمی بوعلی سینا بود که بقایای جسد بوعلی سینا برای وی بود منتقل و دفن شد. در غرفه آثار بوعلی عکسی از جمجمه بوعلی به نمایش درآمده است که هنگام جابجایی مقبره گرفته شده است.
آرامگاه ابن سینا (بوعلی سینا) (پورسینا)
مشخصات ساختمان
مقبره ترکیبی از دو سبک معماری ایران باستان و ایران پس از اسلام است. در طراحی این مجموعه از عناصر معماری سنتی ایران استفاده شده است. عناصری مانند برج ، با الهام از برج گنبد قابوس ، باغ های متاثر از باغ های ایرانی ، چشمه هایی با الهام از حوضچه ها و نماهای سنتی با سنگهای بزرگ و خشن خارا که با سنگ گرانیت کوهی الوند تزئین شده و نمودار کاخ های ایران باستان است.
طبق گفته های سیحون (در کتاب نیم قرن معماری و نقاشی سیحون) ، 10 ستون ایوان نمادی از ده قرن پس از بوعلی است (با توجه به اینکه ساخت این مقبره به مناسبت هزاره بوعلی بوده است) در زمان خود بر همه آنها تسلط داشت.در حال حاضر ، تالار جنوبی مقبره به عنوان موزه ای برای نگهداری سکه ها ، ظروف سفالی ، برنز و سایر اشیا related مربوط به هزاره های قبل از میلاد و دوران اسلامی اختصاص یافته است و در تالار شمالی کتابخانه هایی شامل 8000 جلد نفیس ایرانی و خارجی وجود دارد. نسخه های خطی و چاپ شده کتاب ها و غرفه ها. آثار بو علی سینا و شاعران و نویسندگان همدان نگهداری می شود. تکمیل کننده این بنا یک باغ نیم دایره با فضای سبز است و تندیس ابوعلی سینا با کتابی در دست در ضلع شرقی میدان نصب شده است.