برج شانگهای با ارتفاع سرسام‌آور ۶۳۲ متر، نه تنها مرتفع‌ترین برج چین بلکه یکی از پیچیده‌ترین ساختارهای معماری جهان محسوب می‌شود. طراحی این برج توسط شرکت معتبر گنسلر انجام شده است که با نگرشی آینده‌نگرانه، فرم مارپیچی آن را به نمادی از حرکت، انرژی و شکوفایی تبدیل کرده‌اند. از دیدگاه معماری سبز، برج شانگهای نمونه‌ای برجسته از تعهد به پایداری محیطی به شمار می‌آید؛ با بهره‌گیری از توربین‌های بادی، سیستم‌های بازیافت آب و پوسته‌ی دوگانه‌ی نمای خارجی، انرژی مصرفی آن به طرز چشمگیری کاهش یافته است. این ساختمان با چرخش تدریجی در هر طبقه، میزان فشار باد را کاهش می‌دهد و بار سازه‌ای را بهینه‌سازی می‌کند، که خود نمونه‌ای درخشان از هم‌آمیزی زیبایی‌شناسی و عملکردگرایی است.
در این پروژه، توجه به عناصر فرهنگی چین همچون مفهوم "رشد صعودی" نیز قابل مشاهده است؛ ایده‌ای که در مارپیچ نرم و تدریجی برج به شکلی شاعرانه منعکس شده است. این پیوند میان فناوری‌های پیشرفته، بوم‌شناسی و سنت‌های بومی چین، برج شانگهای را به یکی از نمادهای معماری جهانی تبدیل کرده است.