«مجتمع ورزشی معلولین تهران؛ تبلور معماری انسانی و طراحی همدلانه»
این پروژه کم‌نظیر از آرش مظفری، تنها یک فضای ورزشی نیست؛ بلکه نمادی از عدالت اجتماعی و دسترس‌پذیری برای همه اقشار جامعه به‌شمار می‌آید. اگر به دنبال یک نمونه حرفه‌ای و انسانی در طراحی معماری هستید، این پروژه انتخابی درخشان و ضروری برای تحلیل‌های دانشگاهی و حرفه‌ای شماست!
♿ طراحی معماری بر پایه فراگیر بودن؛ نگاهی نو به فضاهای ورزشی برای همه
✅ پروژه مجتمع ورزشی ویژه معلولین در تهران، توسط آرش مظفری، یکی از پیشگامان طراحی انسان‌محور در ایران، طراحی شده است و هدف اصلی آن، خلق فضایی جامع برای فعالیت‌های ورزشی و توان‌بخشی معلولین است. این پروژه بر اساس اصول طراحی جهانی (Universal Design) و همچنین رویکرد "بدون مانع" (Barrier-Free) شکل گرفته است؛ مفاهیمی که در سطح جهانی در طراحی فضاهای عمومی برای اقشار مختلف، به‌ویژه افراد دارای محدودیت‌های جسمی و حرکتی، حیاتی تلقی می‌شود. در این طراحی، رمپ‌ها، سطوح شیب‌دار استاندارد، مسیرهای حرکتی وسیع و تجهیزات مخصوص از جمله مواردی است که حضور پررنگی دارند و رعایت دقیق استانداردهای بین‌المللی در آن مشاهده می‌شود.
🎯 آنچه این پروژه را خاص می‌کند، توازن میان عملکرد، زیبایی‌شناسی و اخلاق معماری است. فرم معماری پویا، بهره‌گیری از نور طبیعی، ایجاد تعامل بصری با فضای اطراف و همچنین استفاده از مصالح بومی و پایدار، نشان از توجه عمیق طراح به تجربه فضایی کاربران دارد. در منابع بین‌المللی نظیر نشریه Journal of Accessibility and Design for All، تاکید شده که فضاهای ورزشی برای معلولین نباید صرفاً وظیفه‌ای عملکردی داشته باشند، بلکه باید از نظر روانی نیز ایجاد اعتماد به نفس، انگیزه و تعلق فضایی را برای کاربران فراهم کنند. این موضوع در پروژه مظفری به‌خوبی نمایان است و او تلاش کرده با ادغام اصول معماری پایدار و طراحی مشارکتی، فضایی خلق کند که علاوه بر ورزش، به توان‌بخشی اجتماعی نیز یاری رساند.