🎯 اصلی‌ترین ایده طراحی – گوی شکسته جنگ
موزه جنگ منچستر بر اساس مفهوم «گوی شکسته جهانی» طراحی شده؛ ساختاری که به سه حجم (شارد) تقسیم شده: زمین، هوا و آب. این سه بخش در هم قفل می‌شوند تا تمام عرصه‌های نبرد را نمادین نشان دهند. این طراحی سمبلیک، بیانگر آشفتگی جنگ و تاثیرگذاری آن بر بشر است. دانیل لیبسکیند با این فرم ساختارشکنانه، تصویری قدرتمند از جنگ در معماری خلق کرده که حتی در نمای شهری منچستر برجسته است .
🏛️ سازه و جنسیت جنگ در مصالح
موزه با استفاده از فولاد، آلومینیوم و شیشه ساخته شده است. شارد هوایی با ارتفاع برج 55 متری حس بمباران و آسیب را منتقل می‌کند. شارد زمینی، فضای نمایشگاه دائمی را میزبانی می‌کند، و شارد آبی روی کانال واقع شده است که مانند یک قایق احساس می‌شود . ترکیب مصالح سرد و فاقد دکور، حس بی‌رحمی و نابودی جنگ را تداعی می‌کند.
🌫️ نور و فضا: تجربه‌ای حسی از درگیری
لیبسکیند در طراحی نور و فضا بسیار ماهرانه عمل کرده است. شکاف‌های سقفی نور طبیعی را با زاویه کنترل‌شده هدایت می‌کنند و ۲۰ دقیقه در هر ساعت، بخش‌هایی از موزه به تاریکی فرو می‌رود تا حس آشفتگی و وحشت جنگ جاری شود . این تجربه چندحسی، بازدیدکنندگان را وارد فضای شناختی و احساسی تاریخی می‌کند.
🌊 ارتباط با محیط: کانال، پل و منظر شهری
موزه کنار کانال منچستر ساخته شده و شارد آبی با تعبیه رستوران و سکویی دید به آب، تعامل عمیقی با منظر پیرامون دارد. همچنین پل کابلی ایستگاهی، ارتباط بین منطقه فرهنگی مدیا‌سیتی و موزه را فراهم کرده و جریان پیاده‌روی معنادار بین فضا ایجاد می‌کند . این تعامل، موزه را به بخشی طبیعی از منظره شهری ارتقا داده است.
📈 تاثیر شهری و فرهنگی
از زمان افتتاح در جولای ۲۰۰۲، استقبال قابل توجهی از موزه شد؛ در سال اول بیش از ۴۷۰،۰۰۰ بازدیدکننده جذب کرد، و نامزد و دریافت جوایز معماری متعددی شد. این موفقیت نشان‌دهنده قدرت طراحی بر جذب فرهنگی، رونق گردشگری و ارتقای هویت شهری است.