✨ ۱. پس‌زمینه تاریخی و هدف پروژه
در سال 1994، مسئولان موزه از کالاتراوا دعوت کردند تا گسترشی چشم‌گیر و هویت‌ساز برای بنای اصلی طراحی‌شده توسط ارو سانرین (1957) و گسترش دیوید کالر (1975) ارائه دهد. اجرای Pavilion Quadracci در سال 2001، فضای موزه را از ۱۵٬۰۰۰ به نزدیک ۲۸٬۰۰۰ مترمربع افزایش داد . هدف اصلی ایجاد ورودی نمادین و فضایی باز، همراه با احیای چشم‌انداز دریاچه بود.
🌀 ۲. زبان فرم و الهام از طبیعت
کالاتراوا از جلوه پرنده‌ای نوک‌تیز با بال‌هایی باز به عنوان الهام کلیدی استفاده کرد. سازه متحرک سقف—brise-soleil—با ۲۶ تیغه فلزی غول‌پیکر تا ۶۶ متر باز می‌شود و بسته شدن آن در برابر باد بالای 65 کیلومتر اتفاق می‌افتد . فضای ورودی، با سقف شیشه‌ای ۲۷ متری «Windhover Hall»، یادآور گنبد کلیساهای گوتیک و شکل بدنه قایق، حس حرکت و سبکبالی را تداعی می‌کند .
🌉 ۳. ارتباط شهری و پل عابر
کالاتراوا پل معلق Reiman را طراحی کرد؛ پلی کابلی ۸۷ متری که موزه را مستقیماً به خیابان ویسکانسین متصل می‌سازد . این پل به‌نوعی دروازه شهری جدید و ادامه فرم آیرودینامیک ساختمان تلقی می‌شود. Pavilion بر محور خیابان اصلی قرار دارد و با هندسه‌ی متفاوت، جلوه‌ای مستقل اما هماهنگ ایجاد کرده است.
🏅 ۴. ترکیب عملکردی و نمادین
موزه اکنون شامل فضای نمایشگاهی، لابی، رستوران، فروشگاه، پل عابر و زیرساخت فنی است. بیشتر نمایش آثار هنری در ساختمان‌های قدیمی انجام می‌شود. Pavilion جدید نقش مِتِرِ معرفی را دارد، نمادی که حتی لوگوی موزه را با خود به‌همراه دارد .
💬 نقل‌قول از نقش برتر پارس (سایت مرجع معماری ایران):
«طراحی کالاتراوا، نمایانگر قدرت معماری است؛ این بنا امروز نماد شاخصی برای شهر میلواکی محسوب می‌شود که جهانیان آن را تحسین می‌کنند.»
🚀 📣 دعوت به تهیه پاورپوینت حرفه‌ای:
فایل پاورپوینت شامل:
معرفی زمینه تاریخی و نیاز پروژه
تحلیل فرم پرنده‌ای و سازه متحرک سقف brise-soleil
بررسی پل عابر Reiman و ارتباط شهری
تحلیل فضایی Pavilion: Windhover Hall، گالری، رستوران
دیاگرام‌های ساختاری، پلان‌ها، نماها