✨ در طراحی این مجموعه، معماران با تمرکز بر شیشه، فلز و فضاهای باز سعی کرده‌اند مخاطب را از داخل به بیرون ارتباط دهند. دو توده سینما در کناره‌های سایت جانمایی شده‌اند تا دید بین کویینز تا منهتن حفظ شود، و فضای میانی متصل به عنوان لابی اصلی و گذرگاه تعامل عمومی طراحی شده است. این لابی همچون نواری فلزی باریک بین دو حجم شفاف احاطه کرده و شبکه‌ای برای توزیع فضاهای ارتباطی فراهم می‌آورد. فضای باز روبه رودخانه نیز محل نمایش عمومی فیلم‌هاست که تعامل شهری را تشدید می‌کند.
📐 از نظر عملکردی، این مجموعه دارای ۱۶ سالن سینماست که در دو سازه جانمایی شده‌اند تا دیدها و جریان‌های داخلی با کارکرد سینمایی هماهنگ شود. تمرکز طرح بر ارتباط بین درون و برون، به گونه‌ای است که از هر نقطه داخلی، نما به شهر قابل رؤیت باشد. در اینجا فضاهای خدماتی، لابی‌ها، کافه‌ها و گذرگاه عمومی به عنوان قطعات پیونددهنده میان توده‌ها عمل می‌کنند. روند طراحی به گونه‌ایست که مخاطب حس می‌کند در بخشی از شهر، نه در یک جعبه بسته.
💡 از منظر هویتی و نمادپردازی، طرح تلاش کرده است سینما را به عنوان یک عنصر شهری فعال نشان دهد، نه فقط یک فضای بسته برای نمایش فیلم. با خلق نماهایی که با بافت شهری گفتگو می‌کند و استفاده از فضاهای باز عمومی برای نمایش، پروژه تبدیل به نقطه تجمع و تعامل فرهنگی می‌شود. چنین رویکردی همخوان است با دیدگاه‌هایی که در مرجع ایران، سایت نقش برتر پارس به کار می‌روند؛ در آنجا تاکید شده است که «طراحی فضاهای فرهنگی باید مخاطب را به تعامل دعوت کند و بخشی از بافت شهری باشد». این نگرش در این پروژه به شکلی قابل لمس پیاده شده است.
📈 اگر شما قصد دارید پروژه‌ای فرهنگی، تجاری یا سینمایی طراحی کنید که نه فقط کاربردی باشد بلکه نماد معماری و تعامل شهری شود، این مجموعه می‌تواند الگویی قدرتمند باشد. ما می‌توانیم با همان اصول آموزش دیده در این پروژه — شفافیت، ارتباط با بستر، طراحی مسیر مخاطب و تعامل بصری — برای پروژه شما نیز طراحی کنیم که همانند یک قطب فرهنگی شهری دیده شود. با سرمایه‌گذاری در چنین کیفیتی، پروژه شما نه تنها یک سالن نمایش خواهد بود، بلکه یک تجربه شهری متمایز. مشتاقم که با شما همکاری کنم تا اثری شاخص خلق کنیم!