این موزه شرایط خاصی را دارد که برند پورشه از نظر مکانی و ذهنی به بازدیدکنندگان منتقل می کند. رانندگی و سرعت ، استاتیک و ورود به سیستم را می توان هم در تنظیمات ساختمان و هم از طریق محیط فضایی تجربه کرد. این موزه یک مکان باز کاملاً مشخص است که تمام خصوصیات خاص مارک را در خود جای داده است. در اینجا ، سرعت و اشتیاق معادلات مکانی خود را پیدا می کند و می تواند به طرز چشمگیری در تجربه نفسانی بازپس گرفته شود. تجربه و فرصت تجربه پارامترهای اصلی طراحی از طریق تخصیص فضایی مربوطه در مفهوم اساسی معماری بودند.دوگانگی ظاهری شکل معماری پاسخ مناسب عملکرد ساختمان و موقعیت استثنایی نمایشگاه های آن است. طراحی مفهومی موزه ، درک ما از ساختمانها به عنوان موجوداتی متقابل ، به عنوان ارتباط بخشی از یک کل را نشان می دهد. تعامل سازگار بین ساختمان و محیط آن به عنوان یک کیفیت و همچنین یک فضای کاربردی عملی و کاربردی تصور می شود. ویژگی های خاص محیط قابل تعریف فضایی به عنوان چشم انداز یا منظره شهری تصور می شود ، تفسیر آن به عنوان رویکرد شرکتی است. موزه پورشه به عنوان یک ساختار یکپارچه به صورت پویا شکل گرفته و ظاهراً از توپوگرافی تاشو سطح ورودی جدا شده است. منعکس کننده انعکاس آن چشم انداز معماری زیر را جذب می کند و فضای جوی را بین فضای پایه و نمایشگاه افزایش می دهد. بنابراین این ژست معماری بر دوگانگی تجربه و فرصت تجربه ای که طراحی سازه بر آن بنا شده است ، تاکید می کند.