تاریخ یک بازار بزرگ است که شامل سفارشاتی مانند سیاست ، جامعه ، دین ، اقتصاد ، فرهنگ و تمدن است. می توان از هر نظمی عبور کرد ، اما نمی توان نظم و ساختار بازار را از هم جدا و بر هم زد. تاریخ نباید و می تواند محدود به تاریخ سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی باشد. تاریخ فرهنگ و تمدن هر ملت نیز نمودهای سیاسی ، اجتماعی ، مذهبی و اقتصادی آن ملت را به نمایش می گذارد. معماری ، شامل مجموعه ای از علوم و هنرها ، به ویژه هنرهای تزئینی ، بخشی از تاریخ فرهنگ و تمدن ملل است ، زیرا هر بخشی از تاریخ و تاریخ بشر در یک بافت جغرافیایی و در میان ساختارهای معماری اتفاق افتاده است. تاریخ در چارچوب مادی است و معماری به این صورت است که "هفت رنگ موجود در مناطق آب و هوایی انسان ، روند ماده در زرق و برق نور ، مارپیچ زمان در آب و هوا و پناهگاه روح و بدن انسان". [1] معماری پدیده ای فراتر از تاریخ ، فرم و سبک است. معماری در حقیقت کسب عوامل فرهنگی و محیطی و بیان سبک زندگی کسانی است که آن را ساخته اند. این رویدادی است که توسط اندیشه و تاثیرات آن بر عملکرد و رفتار انسان ایجاد شده است. این رویداد ممکن است تحت شرایط خاص به مرور زمان یا بخشی از تاریخ شود. درک این مثال از وقایع تاریخی راهی برای درک عملکرد انسان است. [2] ایران به عنوان یک سرزمین فرهنگی ، با وجود دوره آشفته سیاسی ، از معماری و شهرنشینی فراتر از مرزهای جغرافیایی و سیاسی برخوردار است. در کنار آثار معماری ایران در شاخه های مختلف مسکونی ، مذهبی ، تجاری و خدماتی ، حضور معماران و طراحان بزرگ همیشه یک افتخار بوده است. آثار ماندگار و شاهکارهای معماری این سرزمین باعث می شود که شکوه ، عظمت ، زیبایی و ظرافت طبیعت ایرانی و اندیشه حاصلخیز آن آشکار شود. [3]