ساختمان اداری انعکاسی بسیار ملموس از تغییر عمیق در الگوهای اشتغال است که در طول صد سال گذشته رخ داده است. در ایالات متحده، اروپای شمالی و ژاپن، حداقل 50 درصد از جمعیت شاغل در دفاتر اداری مشغول به کار هستند در حالی که در ابتدای قرن بیستم، 5 درصد از جمعیت کار می کنند. با این حال، ساختمانهای اداری امروزی به دلیل همه‌گیری اخیر تغییرات بیشتری را تجربه می‌کنند. دفتر در حال حاضر مکانی برای همکاری، جذب استعداد، حضور در هیئت مدیره و الهام گرفتن با الزامات و انتظارات جدید است که فضاهای فیزیکی را با روش های پشتیبانی شده از نظر فناوری برای کار، در دفتر یا از راه دور ترکیب می کند. به طور معمول، توزیع هزینه چرخه عمر برای یک سازمان خدماتی معمولی حدود 3 تا 4 درصد برای تسهیلات، 4 درصد برای عملیات، 1 درصد برای مبلمان و 90 تا 91 درصد برای حقوق است. به این ترتیب، اگر ساختار اداری بتواند از هزینه های 3 تا 4 درصدی تسهیلات برای بهبود بهره وری محل کار استفاده کند، می تواند تاثیر بسیار چشمگیری بر مشارکت پرسنل که 90 تا 91 درصد از هزینه های سازمان خدماتی را تشکیل می دهد، داشته باشد. برای دستیابی به این هدف، ساختمان اداری باید از یک رویکرد طراحی یکپارچه که بر روی دستیابی به لیستی از اهداف طراحی متمرکز است، بهره مند شود. از طریق طراحی یکپارچه، ساختمانهای اداری با عملکرد بالا به مالکان و کاربران رضایت و بهره‌وری کارگران، بهبود سلامت، انعطاف‌پذیری بیشتر، و افزایش انرژی و عملکرد محیطی را ارائه می‌دهند. به طور معمول، این پروژه ها تجزیه و تحلیل چرخه عمر را برای بهینه سازی سرمایه گذاری های اولیه در طراحی معماری، انتخاب سیستم ها و ساخت و ساز ساختمان اعمال می کنند.