پردیس دانشگاه زمانی که بخش غربی آن به کامران دیبا و همکاران واگذار شد، طرح جامعی نداشت. یک طرح جامع جزئی با تلاش برای گنجاندن بخش بزرگی از زمین موجود دانشگاه ایجاد شد. بنابراین یک شبکه عابر پیاده برای پذیرایی از فعالیت ها و انواع ساختمان ها در نظر گرفته شد.
هدف طراحی ایجاد یک حرکت عابر پیاده برای تعامل و ادغام با ساختمان های تعیین شده است. نتیجه یک فضای معماری (گاهی باز به آسمان) با مقیاس ها، حالات و علایق مختلف در امتداد این مسیر پیاده روی است.
اتحادیه دانشجویی و کافه تریا، مسجد کوچک دانشگاه، و سالن بدنسازی همگی با راهروهای ستون فقرات ادغام شده اند. حیاط های کوچک، تفرجگاه عابر پیاده و زمین های ورزشی از ویژگی های جالب این پروژه است.