محسن فروغی متولد ۱۳۰۶ خورشیدی به عنوان فرزند سیاستمدار، دولتمرد و ادیب معروف محمدعلی فروغی، یکی از پیشگامان معماری مدرن ایران است. استاد بانفوذ معماری دانشگاه تهران و مجموعه دار برجسته هنر ایرانی. وی در سال ۱۳۵۸ پس از انقلاب به زندان افتاد.
او در سال 1926 برای تحصیل به خارج از کشور فرستاده شد. در پاریس در لیسه معتبر Jeanson-de-Sailly شرکت کرد و در امتحانات ورودی سختگیرانه، کنکور، هم برای École centrale و هم École des beaux-arts موفق بود. او École des beaux-arts of Paris (مدرسه هنرهای زیبای پاریس) را که متخصص در معماری بود، انتخاب کرد. او در سال 1937 فارغ التحصیل شد و در کلاس خود اول شد و برنده جایزه بهترین دیپلم شد.
او به ایران بازگشت و در دانشکده های مختلف دانشگاه تهران از جمله دانشکده فنی و همچنین دانشکده معماری که هنوز از پردیس دانشگاه تهران جدا بود به تدریس پرداخت. او به همراه آندره گدار، رولان دوبرول و ماکسیم سیرو در تاسیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال 1940 یکی از اساتید اولیه آن بود که در نهایت جانشین گدار به عنوان رئیس دانشکده شد.
فروغی در طراحی طرح جامع دانشگاه تهران و ساختمان های وابسته به آن از جمله دانشکده حقوق و علوم سیاسی با گدار، سیرو و دوبرول همکاری کرد. او در طول چهل سال فعالیت طولانی و پربار، با تعدادی از معماران سرشناس ایرانی از جمله علی صادق، کیق‌باد ظفر و بعدها با حیدر غیایی همکاری کرد.
فروغی معمار بسیاری از ساختمان‌های عمومی بود و در عین حال با دفتر فنی بانک ملی (بانک ملی) و وزارت‌های دارایی و معارف ارتباط داشت. پروژه های معماری طراحی شده توسط وی شامل وزارت دارایی و مجموعه ای از ساختمان های بانک ملی از جمله بیمارستان ها، دفاتر بانک در بازار تهران و شعب در شیراز، اصفهان و تبریز است. وی همچنین چندین پروژه مرمتی و ساختمانی را برای شورای آثار ملی ایران (انجمن عصر ملی) از جمله طرح‌هایی برای مقبره‌های سعدی در شیراز و بابا طاهر در همدان، مشاوره و اجرا کرد.
فروغی یکی از اولین مجلات معماری ایران را به نام معمار تاسیس کرد.