شاه اسماعیل در اوایل قرن شانزدهم به قدرت رسید و سلسله صفویه را در شمال غرب ایران تاسیس کرد. او و جانشینانش از پیروان صوفی بودند که سه قرن پیش از زمان خود درگذشته بود، اما محبوبیت و احترام خود را در بین مردم حفظ کرده بود. سایت میراث جهانی که در اینجا قصد توضیح آن را دارم، محل دفن شاه اسماعیل و شیخ صفی و همچنین چند تن دیگر از بزرگان عصر صفوی است. نام این صوفی است: شیخ صفی الدین خانگاه و گروه های حرم. در حال حاضر میراث فرهنگی ملموس ایران در فهرست یونسکو به شمار می رود.
این صوفی 700 سال پیش یعنی 3 قرن قبل از به قدرت رسیدن شاه اسماعیل زندگی می کرد. وی داماد استاد اعظم فرقه های صوفیه در ایران، شیخ زاهد گیلانی بود. شیخ صفی به عنوان یک رهبر معنوی زمان خود، زاهدیه را از استاد خود که یک مسلمان سنی بود به ارث برد و با اعتقاد به فرقه دوازده امامی شاخه شیعه، آن را به صفویه خود تبدیل کرد. صفویه از آنجایی که اردبیل و مناطق وابسته به آن را به او داده بودند، توانست بر همه آن مناطق اقتدار پیدا کند.
سرانجام پیروان این فرمان توانستند کنترل سیاسی و نظامی آن منطقه را به دست آورند. در اوایل قرن هفدهم، گروهی از پیروان او به رهبری شاه اسماعیل سلسله صفویه را در ایران تاسیس کردند و حکومتی مذهبی را به قدرت رساندند. این دومین بار در تاریخ ایران بود که رهبران مذهبی - سیاسی کشور را اداره می کردند. نام این سلسله از نام این صوفی گرفته شده است. بنابر این بنای تاریخی که من در اینجا معرفی می کنم به نام وی «شیخ صفی الدین خانگاه و مجموعه حرم» نام دارد.