پاورپوینت بررسی و تحلیل معماری تالار کنفرانس تنریف اثر سانتیاگو کالاتراوا
این تالار جدید که در دماغه ای نزدیک به بندر واقع شده است، برنامه احیای یک منطقه روبروی اقیانوس در غرب شهر را که تا همین اواخر توسط سوله های صنعتی و یک پالایشگاه اشغال شده بود و اکنون محل پارک دریایی است، تکمیل می کند. سزار مانریک و پالمتوم، نزدیک به میدان نمایشگاه. هدف دولت محلی فراهم کردن یک مکان دائمی برای ارکستر سمفونیک تنریف و تبدیل این منطقه به یک مرکز فرهنگی جذاب بود. برنامه کاربردی، که در اصل به موسیقی کلاسیک، اپرا و رقص اختصاص داشت، به تدریج گسترش یافت تا به عنوان مرکز کنفرانس و سالن نمایشگاه نیز خدمت کند. یک سازه بتنی بزرگ که شکل آن موجی درهم و برهم را تداعی می کند، قابل مشاهده ترین عنصر ساختمان است. این پوسته باریک - ساخته شده از دو بخش مخروطی شکل - در یک منحنی به سمت بالا حرکت می کند تا در نیمه مسیر خود به بالاترین نقطه خود (58 متر) برسد، بخش خود را باریک و نازک می کند و به نوک نیزه ای شکل ختم می شود که به سمت پایین می رود. ورودی سالن این موج از یک پایه بتنی که کل زمین را پوشانده است برمی خیزد و یک میدان مرتفع را شکل می دهد که سطوح مختلف خیابان های پیرامونی را در بر می گیرد و به عنوان نوعی لابی در فضای باز پذیرای بازدیدکنندگان است. این مجموعه شامل یک سالن کنسرت 1800 نفری و یک سالن 400 نفری است. برای موسیقی مجلسی تالار دوم و محوطه ضمیمه (امکانات رفاهی، اتاق‌های رختکن و مناطق تدارکاتی) در قسمت پایه قرار دارند که از بیرون با سنگ بازالت، سنگ آتشفشانی معمولی جزایر پوشیده شده است. پوسته ای که سالن اصلی کنسرت را در خود جای داده است، به صورت متقارن، از چرخش یک منحنی بر روی پایه بیضی ایجاد می شود. سرکوب یک گوه تقریباً پانزده درجه در مرکز حجم باعث ظهور یک تاج تیز می شود که قسمت بالایی آن منحنی سقف را پشتیبانی می کند. حجم سالن در کنار دیوارهای مماس، به آرامی موج دار و در قسمت بیرونی با کاشی های سرامیکی شکسته پوشیده شده است.