پاورپوینت بررسی و تحلیل سبک دیکانستراکشن در معماری
تحت تاثیر ایده‌های دریدا، معماران شروع به فکر کردن در مورد اینکه آیا امکان ساختن وجود دارد یا خیر، با چشم پوشی از قوانین سنتی زیبایی و سودمندی، چیزی اصیل خلق کرد و اصول تکتونیک، تعادل، عمودی، افقی را رد کرد. در دهه 80، اولین ساختمان ها به سبک ساختارشکنی شروع به ظهور کردند. آنها با تعداد زیادی گوشه های تیز، جابجایی های افقی و عمودی، نصب تکیه گاه ها در زاویه، وجود قطعات بیرون زده، پنجره ها و درها اریب مشخص می شوند. همه اینها تصور هرج و مرج یخ زده را ایجاد می کند. نمونه هایی از ساختارشکنی در معماری: کاسا دا موزیکا توسط رم کولهاس; خانه خورشید در اشتوتگارت اثر گوگتر بهنیش. یادبود هولوکاست پیتر آیزرمن; خانه رقص فرانک گری; ساختمان Infobox در برلین توسط تیل اشنایدر و مایکل شوماخر. Parc La Villette Bernard Tschumi; موزه سلطنتی انتاریو (ساختمان جدید) و موزه یهودی برلین توسط دانیل لیبسکیند. ایستگاه آتش نشانی VITRA توسط زاها حدید. علاوه بر مکتب اروپایی، باید به پدیده ای مانند ساختارشکنی ژاپنی، به ویژه آثار آسوشی کیتاگاوارا و کاری کوشیما نیز اشاره کرد. ساختارشکنی در طراحی: ویژگی های مشخصه هر پروژه طراحی مدرن کاملا منحصر به فرد است و شامل آزمایشی با هدف ایجاد یک درک منحصر به فرد است. دکوراسیون در این سبک در درجه اول برای باشگاه ها و مراکز هنری معمول است، اگرچه می توان آن را در آپارتمان ها نیز اجرا کرد. ویژگی های ساختارشکنی: ترکیب با استفاده از عناصر به ظاهر ناسازگار؛ عدم رعایت نسبت ها؛ استفاده از اشکال تحریف شده؛ عدم تقارن هنگام چیدمان اشیاء؛ مخلوط کردن رنگ های ناسازگار؛ وجود خطوط متقاطع و شکسته؛ عناصر فردی در برابر پس زمینه کلی برجسته می شوند.