بررسی معماری عمارت تاریخی امام جمعه تهران
داستان خانه امام جمعه در تهران به زمانی برمی گردد که سید ابوالقاسم امام جمعه عمارتی باشکوه را از میرزا آقاخان نوری، نخست وزیر ناصرالدین شاه خرید. حاج سید ابوالقاسم امام جمعه، فرزند بزرگ زین الدین و نوه معیر مامالک، پس از فوت پدر، مسئولیت حفظ مسجد تهران را بر عهده گرفت. سید ابوالقاسم بعداً با دختر مظفرالدین شاه ازدواج کرد و در سالهای طوفانی مشروطه به امامت جمعه (امام جمعه) تهران منصوب شد. اما در سال 1300 هجری شمسی برای این خاندان بزرگ و نامدار در محله ناصرخسرو تهران شاه نشینی ساخته شد. عمارت باشکوهی شامل اندرونی (اندرونی) و بیرونی (بیرونی) که مانند سایر خانه‌های سنتی ایرانی در ایران، قسمت داخلی آن به سکونت خاندان و خادمان امام جمعه اختصاص داشت. قسمت بیرونی در آن زمان میزبان میهمانان امام جمعه بود. قسمت های داخلی آن هم اکنون آسیب دیده و به مدرسه تبدیل شده و نمای بیرونی امروز به عنوان خانه امام جمعه برای بازدید عموم آزاد است. تزیینات عمارت امام جمعه در میان دوستداران هنر و معماری مشهور است که نمای داخلی آن با نقش‌های زنانی با لباس‌های غربی، آینه‌کاری و گچ‌بری‌های زیبا تزیین شده است. محله ای که این خانه در آن قرار دارد در گذشته عودلاجان نام داشت و تکیه دولت سابق نیز با فاصله بسیار کمی تا عمارت امام جمعه در آن قرار داشت. عمارت امام جمعه روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشته است. انفجار در میدان امام خمینی (ره) فعلی (میدان توپخانه وقت) به شدت آسیب وارد کرد. علاوه بر این، در زمان جنگ تحمیلی با عراق، اصابت موشک به ساختمان های اطراف (در فاصله 25 متری خانه) روز بد دیگری را برای خانه و محل سکونت آن رقم زد. اگرچه بعدها خانه امام جمعه مرمت شد، اما احداث پارکینگ عمودی در فاصله کوتاهی دوباره این عمارت زیبا را آشفته کرد.