با توجه به بقایای خانه های تاریخی باستانی که از هزاره ششم پیش از میلاد در بسیاری از نقاط ایران وجود داشته است، هر خانه معمولاً از دو قسمت تشکیل شده است - یکی ساخته شده و محصور و دیگری باز (حیاط). نقش پدیده‌های جغرافیایی و محیطی در شکل‌گیری فضای باز یا حیاط خانه‌ها مشخص است، اما معماری مسکن در هر دوره به دلیل تقاضا و نیاز ساکنان تغییر می‌کند و این تغییرات جنبه‌ها و فضایی را به‌طور چشمگیری تحت تاثیر قرار می‌دهد. روابط خانه این دگرگونی ها منجر به تغییر فضاهای بسته و باز خانه ها شده است.اردبیل شهری قدیمی در ایران است که هسته تاریخی شهری آن هنوز زنده است. از خانه های سنتی باقی مانده است. دوره های تاریخی (از جمله دوران پس از اسلام) در این شهر تعداد کمی از آنها و همه آنها طراحی شده اند. معماران محلی برای ساکنان طبقات بالا یا متوسط رو به بالا. از آنجایی که شهر در کوهستان واقع شده است. منطقه با اقلیم سرد، معماری داخلی و فرم‌های ساختمانی به‌طور قابل توجهی تحت‌تاثیر اقلیم دین و فرهنگ مرتبط با آن، از سوی دیگر، نقش مؤثری در سازمان فضایی دارد. از این خانه ها نیز. اجتماعی (غیر خصوصی) استفاده از خانه های خصوصی در مراسم مذهبی و تشریفات مذهبی