مطالعات شرایط اقلیمی جغرافیایی استان خوزستان - خوزستان گستره جنوب شرقی دشت بین النهرین را شامل می شود و بخشی از رشته کوه های جنگلی زاگرس در شمال شرقی را در بر می گیرد. این کوه ها توسط رودخانه های متعددی زهکشی می شوند که مهمترین آنها کارون است که به شاطه العرب می ریزد و رودخانه کرخه کور. این رودخانه ها و دیگر رودخانه ها مخروط افکنه های بزرگ و زمین های گلی نیمه شور ایجاد کرده اند که در منطقه ای از باتلاق های جزر و مدی در نزدیکی خلیج فارس ادغام می شوند. یک خط الراس منزوی (تپه های حمرین) با دشت های سنگریزه ای بزرگش، پیمونت را هم مرز می کند. دشت های خوزستان آب و هوای کویری دارد و در تابستان بیش از حد گرم و خشک است. بارندگی که در زمستان متمرکز است، در دشت ها بین 12 تا 20 اینچ (300 تا 500 میلی متر) و در کوهستان ها افزایش می یابد. آب و هوا امکان کشت آبیاری نخل خرما، مرکبات و سایر درختان میوه، گندم، جو، پنبه و برنج، سورگوم، کنجد، خربزه و سبزیجات را فراهم می کند. نیشکر، دانه های روغنی، نیل و حبوبات در دهه 1970 وارد کشاورزی منطقه شدند.