🎯 بررسی کلی پروژه
مجتمع فرهنگی فرشچیان، واقع در خیابان توحید و کنار رودخانه زاینده‌رود، در سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۴ توسط فرهاد احمدی طراحی و ساخته شد . این پروژه با ترکیب آب‌نمای مرکزی، پل، ایوان، حیاط‌های داخلی و برجک‌ها، خاطره جشن‌های صفوی را در ذهن تداعی می‌کند .
🏛️ هندسه و فرم معماری
هندسه این مجموعه متقارن و قدرتمند است؛ ترکبی از تقارن محوری، توده گردابی و پلکانی که میان طبیعت و بنا تعادل ایجاد می‌کند. در مرکز بنا یک فضای هشت‌ضلعی سه‌طبقه با حوض‌خانه قرار دارد که همراه پل‌های شفاف فضایی نورانی و معنوی را رقم می‌زند .
💧 نقش آب، نور و طبیعت
آب‌نما وسط مجموعه، هم نماد معنوی و هم توان تجسمی ریشه در معماری سنتی ایران دارد؛ این آب‌نما در همراهی با نور روز، فضایی عرفانی ایجاد کرده و نور را به عمق سطح زیرزمین هدایت می‌کند . همچنین این مجموعه با اقلیم گرم اصفهان همخوانی دارد.
🧱 مصالح و جزئیات ساخت
مصالح بومی مانند آجر، شیشه و فلز در ترکیب با برجک‌های چهارگوش معروف به "فرشته‌های نگهبان" کاربرد دارند. فرم‌ها شامل مثلث، شمسه، چلیپا و پله‌گرد است. تنوع مصالح و فرم‌ها در تعامل با آب و نور، زیبایی بصری و عملکردی را به فضاهای داخلی بخشیده است .
🎤 عملکرد و فضاهای عمومی
این مجتمع دو بخش درونی (آموزشی، اداری، پژوهشی) و بیرونی (تالارها، گالری، پاساژ و فروشگاه) را دارد. فضاهایی مانند سالن کنفرانس، رستوران، آمفی‌تئاتر (روباز و سربسته)، نگارخانه و چای‌خانه ساماندهی شده‌اند . توازن میان کارکردهای فرهنگی و گردشگری، از نقاط قوت این پروژه است.
🏆 اهمیت فرهنگی و اجتماعی
معمار با برگرفتن ایده از پل خواجو و جشن‌های صفوی، فضایی نمادین و آئینی خلق کرده و از تقارن و آب‌نما برای انتقال معنا و تجربه بهره برده است . این ویژگی معنایی عمیق، اثر را به الگویی برای طراحی فضاهای فرهنگی تبدیل کرده است.