🌟 معرفی و اهمیت پروژه
فرهنگسرای دزفول، طراحی‌شده در دهه ۱۳۶۰ هجری شمسی توسط معمار برجسته فرهاد احمدی است و ساخت آن بین سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۲ به پایان رسید . این مرکز فرهنگی–سینمایی ۵۰۰۰ مترمربعی با الهام از هنر معماری بومی دزفول، نه‌تنها یک فضای هنری، بلکه هویتی قوی داشته و در جشنواره معماری نروژ نیز موفق به کسب جایزه شده است .
🏛️ سبک معماری و سازه فرهنگی
طراحی این بنا با ترکیب آجرکاری‌های سنتی دزفول، بادگیرها، قوس‌های ایرانی و شمایل گنبدی، هم‌زمان با سازه‌ای چندمنظوره شامل سالن‌های نمایش کوچک و بزرگ، کتابخانه، فضاهای آموزشی، چایخانه، کافی‌شاپ و غرفه‌هاست . فرم کلی معمارانه آن—خصوصاً قوس ورودی و حیاط مرکزی—با استفاده از هندسه سنتی ایرانی و ترفندهای مدرن طراحی شده، تا مخاطب را به‌صورت عمیق درگیر حس بومی و فرهنگی کند .
💡 نور، فضا و عناصر معماری سنتی
نورپردازی طبیعی از طریق بادگیرها، سطوح پله‌پله (آب‌نما / باغ تخت)، و جوی‌های آب در حیاط مرکزی، همراه با آجرکاری دقیق، عمق فضایی ایجاد کرده که هم فضایی صمیمی و هم فاخر به مخاطب هدیه می‌دهد . افزون بر این، تقارن محوری، گنبد تدریجی، و قرارگیری بادگیرها در جهت‌‌های زاگرسی، عملکردی اقلیمی و زیبایی‌شناسانه را ترکیب کرده‌اند.
🌿 اقلیم و بومی‌سازی طراحی
در اقلیم گرم و خشک دزفول، استفاده از بادگیر و دینامیک فضاهای باز و نیمه‌باز خوانایی ویژه‌ای دارد. مصالح محلی همچون آجر و سیمان سفید، ضمن ایجاد کاراکتر منطقه‌ای، سازگاری با شرایط اقلیم را تقویت کرده‌اند. بنا توانسته هم زیست‌پذیر باشد و هم هویت محلی را حفظ کند .
🎨 نقش فرهنگی و اجتماعی
این فرهنگسرا علاوه بر عملکرد فرهنگی، نقطه اشتراک و تعامل شهروندان است. چرخش فضایی، کتابخانه، چایخانه و کافی‌شاپ با الهام از معماری بازار ایرانی، حس تجمیع و گفت‌وگو را در دل معماری تقویت می‌کند. همان‌طور که سایت نقش برتر پارس اشاره کرد:
«فضاسازی‌های ناب، دقت در جزئیات اقلیمی و حفظ پرنسپ یکنواختی در کلیت طرح، این بنا را به یک پروژه عمیق فرهنگی بدل کرده‌اند.»