🏛️ معرفی و زمینه شکل‌گیری پروژه
مرکز ژرژ پمپیدو در منطقه Les Halles پاریس، با تاسیس در سال ۱۹۷۷ به دستور رئیس‌جمهور وقت فرانسه، مجموعه‌ای فرهنگی متنوع شامل موزه ملی هنر مدرن، کتابخانه عام، مرکز موسیقی و طراحی صنعتی است . طراحی این مرکز مبتنی بر مسابقه‌ای بین‌المللی در سال ۱۹۷۰ بود که تیمی متشکل از Renzo Piano و Richard Rogers برنده شدند. این پروژه فرصتی بود برای خلق یک «شهر درون یک شهر فرهنگی» و تقویت دسترسی عمومی به هنر و دانش .
🔁 سبک معماری و ساختار بیرونی
معماری این مرکز در سبک Structural Expressionism یا High‑Tech قرار می‌گیرد، به‌گونه‌ای که تمام سازه، سیستم تهویه، لوله‌ها و پله‌های برقی در نمای بیرونی ساختمان نشان داده شده‌اند . رنگ‌آمیزی هر سیستم با کد رنگ مشخص: سبز برای آب، آبی برای تهویه، زرد برای برق و قرمز برای مسیرهای ارتباطی، به‌صورت نمادین به تعامل بصری کمک می‌کند . سیستم سازه‌ای Gerberettes و ستون‌ها نیز برای ایجاد فضای داخلی باز و بدون ستون استفاده شده‌اند .
💡 پلان داخلی و سیرکولاسیون منعطف
فضای داخلی موزه کاملاً آزاد از ستون است و قابلیت تغییر در چیدمان را به‌راحتی فراهم می‌کند؛ این امر موجب انعطاف‌پذیری بالا در برگزاری نمایشگاه‌ها، رویدادها و برنامه‌های فرهنگی است . راهرو شفاف مکیده شده «chenille» (پله‌برقی شیشه‌ای بیرونی)، تنها عنصر ساختاری آزاد برای گردش عمودی بازدیدکنندگان است که تجربه‌ای بی‌واسطه از شهر پاریس ارائه می‌کند .
🌍 تعامل شهری، هویت جمعی و نوآوری اجتماعی
ایجاد فضای عمومی بزرگ پیاچا در جلو ساختمان، ارتباط فرهنگی میان مردم و هنر را تسهیل کرده و مرکز را به یک میدان شهری اجتماعی تبدیل نموده است . دیدگاه Piano این بود: «هدف ما خلق مکانی برای همه مردم بود، چه فقیر و ثروتمند، جوان یا پیر» . این پروژه ابتدا با واکنش‌های منفی مواجه شد، اما بعدها مورد تحسین قرار گرفت و تبدیل به یکی از پربازدیدترین مقاصد فرهنگی پاریس شد .
📣 نقل‌قول از نقش برتر پارس
«مرکز ژرژ پمپیدو نمونه‌ای از پیوند معماری نوآورانه، دسترسی عمومی و تعامل فرهنگی است که بازتعریفی از مفهوم مرکز فرهنگی ارائه می‌دهد» — سایت نقش برتر پارس، مرجع معماری ایران.