مجتمع مسکونی ویلاشهر میگون، یکی از آثار برجسته دفتر معماری بنسار به طراحی محمد مجیدی است که با زبان معماری معاصر ایرانی، در دل طبیعت کوهستانی تهران شکل گرفته است. این مجموعه با ترکیب هوشمندانه‌ی فرم، عملکرد و اقلیم، نمونه‌ای کم‌نظیر از طراحی مسکونی در مناطق سردسیر محسوب می‌شود و مطالعه آن، برای طراحان و علاقه‌مندان به معماری بومی‌گرا و مدرن، تجربه‌ای ارزشمند خواهد بود.
🧱 زمینه شکل‌گیری و ایده طراحی
✨ طراحی مجتمع ویلاشهر میگون در سال ۱۳۸۲ آغاز شد، زمانی که جریان معماری ایران به سمت بازخوانی معماری بومی در قالب‌های مدرن حرکت می‌کرد. زمین این پروژه با مساحت ۱۸۰۰ مترمربع در بافت کوهستانی میگون قرار دارد و معمار با درک هوشمندانه از توپوگرافی و شیب طبیعی زمین، طرحی را خلق کرد که نه‌تنها به محیط آسیب نمی‌زند، بلکه با آن در تعامل کامل است.
در این پروژه، ایده‌ی تطبیق معماری با اقلیم سرد و کوهستانی در اولویت قرار گرفت. استفاده از مصالح طبیعی مانند سنگ، چوب و بتن اکسپوز به نحوی انجام شد که هم‌خوانی کامل با محیط پیرامون داشته باشد. بر اساس تحلیل دفتر بنسار، «هدف اصلی، خلق فضایی بود که طبیعت را محدود نکند، بلکه آن را به درون زندگی ساکنان دعوت نماید».
📌 این مجموعه با فرم پلکانی و حجم‌های منقطع، ارتباط بصری قوی میان فضاهای داخلی و منظره کوه‌های البرز برقرار کرده است.
🌤️ ساختار فضایی و سازماندهی حجم‌ها
🏗️ یکی از ویژگی‌های شاخص مجتمع ویلاشهر میگون، تقسیم توده‌های ساختمانی به واحدهای مجزا اما هم‌پیوند است. در این طراحی، هر واحد مسکونی ضمن حفظ استقلال عملکردی، به واسطه‌ی تراس‌ها و مسیرهای ارتباطی با سایر بخش‌ها در ارتباط است. این ساختار باعث می‌شود احساس جمعی و در عین حال خصوصی بودن فضاها به‌خوبی متوازن شود.
همچنین در جهت‌گیری ساختمان، زاویه تابش خورشید، مسیر باد و دید به کوهستان به‌صورت دقیق بررسی شده است تا بیشترین بهره از انرژی طبیعی و چشم‌اندازهای اطراف حاصل شود. نمای بیرونی ساختمان با ترکیبی از سطوح سنگی و شیشه‌ای طراحی شده که هم حس استحکام را منتقل می‌کند و هم شفافیت و سبکی را در خود دارد.
📖 طبق گفته‌ی سایت نقش برتر پارس، این مجموعه نمونه‌ای از «تلفیق مصالح بومی با تکنیک‌های ساخت مدرن» است که توانسته هویتی تازه از معماری معاصر ایران ارائه دهد.
🌿 تعامل با طبیعت و مفهوم زندگی کوهستانی
🏞️ طراحی مجتمع ویلاشهر بر پایه‌ی احترام به بافت طبیعی زمین و ایجاد هماهنگی میان معماری و چشم‌انداز کوهستانی شکل گرفته است. حجم‌های متناوب و اختلاف ارتفاع‌ها به‌گونه‌ای است که ساختمان با شیب زمین هم‌خوانی داشته و کمترین خاک‌برداری انجام گرفته است.
در بخش محوطه‌سازی، مسیرهای سنگ‌فرش، پوشش گیاهی بومی و استفاده از نور طبیعی در فضاهای داخلی باعث شده است که زندگی در این مجموعه، تجربه‌ای آرام و یکپارچه با محیط طبیعی باشد. در عین حال، بهره‌گیری از سیستم‌های عایق حرارتی و شیشه‌های دوجداره، شرایط اقلیمی منطقه را به‌خوبی پاسخ داده است.
🌟 این طرح نه‌تنها از نظر زیبایی‌شناسی، بلکه از منظر پایداری، صرفه‌جویی انرژی و احترام به طبیعت نیز اثری آموزنده برای نسل جدید معماران محسوب می‌شود.
📍 جمع‌بندی:
مجتمع مسکونی ویلاشهر میگون اثری است که میان معماری مدرن و طبیعت کوهستانی ایران پلی زیبا برقرار کرده است. طراحی هوشمندانه، مصالح اصیل و نگاه اقلیمی محمد مجیدی، آن را در زمره‌ی آثار ماندگار معماری معاصر قرار داده است. مطالعه این اثر می‌تواند درک طراحان را از معماری بومی‌گرا و اقلیم‌محور به سطحی بالاتر برساند.
📚 منبع: نقش برتر پارس – مرجع معماری ایران (NBPARS.IR)