پاورپوینت بررسی معماری کتابخانه مرکزی دنور معمار مایکل گریوز
کتابخانه دنور با اعتماد به نفس و آرام، در مقابل مفهوم پست مدرنیسم به عنوان مخلوطی از پوپولیسم و پیتزا قرار می گیرد. ایان ولنر جذابیت ماندگار ساختمانی را ارزیابی می کند که از ربع قرن با وقار و وقار جان سالم به در برده است. معماری پست مدرنیستی متحدین و دشمنان خود را دارد. اما دوستان معمولی بسیار کمی دارد. اینکه این سبک (یا وابستگی فکری، یا تیک بصری، یا هر چیز دیگری که ترجیح می‌دهیم شیوه غالب تولید معماری در دو دهه آخر قرن بیستم بنامیم) تا این حد قطبی‌کننده بود، اصلاً تعجب‌آور نیست. به هر حال، آن را به عمد در چهره بی خندان طراحی ارتدوکس پس از جنگ، برانگیخت خشم و گهگاه انزجار با اشکال شوخی، تاریخ گرایانه و نماهای رنگارنگ خود را برانگیخت. از سوی دیگر، آیا تمام آن موسیقی پاپ و پیتزا برای درخواست تجدیدنظر جمعی نبود؟ چرا اینقدر تحقیر یک جنبش معماری که فقط می خواست مورد پسند واقع شود؟ حتی نیازی نبود که آنقدر دوست داشته شود. همانطور که نظریه پردازان اصلی آن، رابرت ونتوری و دنیس اسکات براون تصور می کنند، یکی از اهداف اصلی پست مدرنیسم «تقریباً خوب» بود. این زوج نوشتند: «معمولی بهتر از قهرمانانه و اصیل است. آنها استدلال کردند که یک ساختمان صرفاً با برجسته نبودن می تواند برجسته باشد.