✨ «دروازه قرآن شیراز؛ نماد جاودان معماری اسلامی و دروازه‌ای به تاریخ» ✨
معرفی کوتاه:
دروازه قرآن شیراز، یکی از برجسته‌ترین نمادهای تاریخی و فرهنگی ایران، با معماری منحصر به فرد و تاریخچه‌ای غنی، هر ساله گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند. این بنای باشکوه، نه تنها ورودی شهر بلکه دروازه‌ای به دل تاریخ و هنر اسلامی است.
🕌 دروازه قرآن شیراز؛ تلاقی هنر، ایمان و تاریخ
دروازه قرآن شیراز، یکی از شش دروازه تاریخی این شهر، در شمال شرقی شیراز و در تنگه الله‌اکبر واقع شده است. این بنا به دستور عضدالدوله دیلمی در دوران آل بویه ساخته شد و در طول تاریخ، بارها تخریب و بازسازی شده است. در دوره زندیه، کریم‌خان زند دستور به بازسازی آن داد و اتاقکی در بالای آن اضافه شد که دو جلد قرآن در آن قرار گرفت. این قرآ‌ن‌ها به "هفده من" معروف بودند و مردم با عبور از زیر دروازه، خود را در پناه قرآن می‌دانستند.
معماری دروازه قرآن، تلفیقی از سبک‌های مختلف معماری ایرانی، از جمله صفوی و قاجاری است. این بنا دارای سه دهنه با قوس تیزه‌دار است؛ یک دهنه بزرگ در وسط و دو دهنه کوچک در طرفین. در ساخت آن از مصالحی چون سنگ و سیمان به شیوه سنتی استفاده شده و بخش‌هایی از آن با کاشی‌کاری‌های زیبا تزئین شده است
در سال ۱۳۱۵ هجری شمسی، شهرداری وقت شیراز به دلیل توسعه شهری، این بنا را تخریب کرد. اما در سال ۱۳۲۷، یکی از بازرگانان نیکوکار شیراز به نام حسین ایگار، آن را با کمی فاصله از محل قبلی بازسازی کرد. قرآن‌های موجود در اتاقک بالای دروازه نیز به موزه پارس شیراز منتقل شدند.
دروازه قرآن نه تنها به عنوان یک بنای تاریخی بلکه به عنوان نمادی از فرهنگ و ایمان مردم شیراز شناخته می‌شود. این بنا در سال ۱۳۷۵ هجری شمسی با شماره ۱۸۰۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.