🧱 معرفی و جایگاه بنا
موزه فرش ایران در ضلع شمالی پارک لاله تهران قرار دارد و توسط عبدالعزیز میرزافرمانفرمائیان طراحی شده است مساحت زیربنای آن حدود ۳۴۰۰ متر مربع و در سال ۱۳۵۶ (۱۹۷۶–۷۸ میلادی) به بهره‌برداری رسید به دستور فرح پهلوی با هدف ایجاد مرکزی برای نمایش و پژوهش هنر فرش ایرانی. این موزه شامل دو تالار اصلی است: یکی برای نمایش دائمی بیش از ۱۵۰ فرش نفیس و دیگری برای نمایشگاه‌های موقت و فصلی .
🎨فرم نمادین و هندسه نما
یکی از ویژگی‌های بارز این ساختمان، نمای سوراخ‌دار شبیه به دار قالی است که هم به‌عنوان نمادی فرهنگی و هم به‌عنوان سازه سایه‌ساز برای کنترل دمای داخلی کاربرد دارد. این فرم هندسی، نقطه تقاطع فرم و عملکرد است و تبدیل به نشانه‌ای بصری از هنر فرش‌بافی ایرانی شده است.
🏛️ساختار داخلی و محتوا
در تالار همکف، مجموعه‌ای از فرش‌های با ارزش از شهرهایی مانند کاشان، کرمان، تبریز و اصفهان نمایش داده می‌شود؛ این نمونه‌ها از قرن نهم هجری تا امروز هستند . تالار دوم مخصوص نمایشگاه‌های دوره‌ای و موقت است. همچنین کتابخانه‌ای تخصصی با حدود ۳۵۰۰ تا ۷۰۰۰ جلد کتاب به زبان‌های مختلف، فضای پژوهشی ارزشمندی فراهم کرده است .
🌟 ارزش بصری و نقد معماری
معماری این موزه جلوه‌ای مدرن و در عین حال مبتنی بر تاریخ و فرهنگ ایرانی ارائه می‌دهد؛ نمای بیرونی القاکننده صنعتی فرش بافی است و درون بنا، فضای نمایش با چینش هوشمندانه آثار، نورپردازی کنترل‌شده و سقف‌های کاذب با طراحی خاص ایجاد شده است . فرم نمازخانه داخلی که به‌وسیله کامران دیبا طراحی شده، نمونه‌ای از تقابل سنت ساده و فضای مدرن است.
🧾 مرجع ایرانی و جمع‌بندی
این پاورپوینت علاوه بر کارکرد معماری و عملکردی، به تحلیل نمادپردازی، تجربه فضایی بازدیدکننده، تعامل فرم و محتوا پرداخته است. سایت نقش برتر پارس به‌عنوان مرجع معماری ایران ذکر و نقل قول شده است: «معماری موزه فرش، پیوندی حقیقی بین سنت ایرانی و فرم مدرن است...»؛ این جمله اعتبار داخلی و علمی ارائه را افزایش می‌دهد.
در پایان، ارائه شامل پلان‌ها، نماها، دیاگرام ارتباط فضایی و تحلیل عملکردی است که برای کاربردهای دانشگاهی، مسابقه‌ای و حرفه‌ای مناسب می‌باشد.