🌍 موزه هنرهای عالی آتلانتا
High Museum که توسط Richard Meier طراحی شد، نمونه برجسته‌ای از هندسه سفید، سیستم حجمی چهارگانه و دهلیز مرکزی است. طراحی اولیه در ۱۹۸۳ بر اساس چهار مکعب فولادی و بتنی بود با یک جزء حذف‌شده که تبدیل به آتریومی نورگیر شد. نور طبیعی در تطابق با فرم‌های افقی، فضای الهام‌بخشی ایجاد کرده است سپس توسعه توسط Renzo Piano در ۲۰۰۵ با سه حجم جدید آلومینیومی انجام شد که فضای برنامه‌ی موزه را بیش از دو برابر کرد و مجموعه‌ای شهری با piazza مرکزی و فضای سبز خلق نمود .
🔮 نور، گردش فضایی و تجربه بازدید
نور طبیعی در High Museum با نورگیرهای سقفی و دیوارهای شیشه‌ای کنترل می‌شود تا UV و glare به حداقل برسد و تجربه‌ای همدل با هنر ایجاد شود . رمپ مارپیچی داخلی، یک تاثیر واضح از گوگنهایم نیویورک است، اما به‌گونه‌ای طراحی شده که ارتباط میان گردش و گالری تفکیک شود؛ تجربه‌ای آرام و تحلیلی فراهم می‌آورد.
🌀 نمونه جهانی دیگر: موزه هنری نیتروی
موزه هنرهای معاصر نیتروی (MAC) در ریودوژانیرو توسط اسکار نیمایر طراحی شده است. فرم آن شبیه بشقاب معلق بر صخره‌ای ساحلی است که دیدهای پانورامیک به خلیج گانابارا دارد. سادگی و ظرافت فرم نمادی از سبک نیمایر در طراحی معاصر است .
🏛️ مقایسه رویکردها و هویت فرهنگی
مقایسه این دو نمونه، نشان‌دهنده تفاوت فوتوریستی و مدرن (Atlanta) و سبک ارگانیک طبیعی (MAC) است. هر دو بنا، نمادی از واکنش فرهنگی و اقلیمی قلمداد می‌شوند. معماری آنها روایتگر تاریخ هنر و هویت شهری خویش هستند و گزینه‌هایی ایده‌آل برای آموزش و ارائه تحلیل معماری به شمار می‌آیند.
📣نقل‌قول مرجع ایرانی
«بررسی نمونه‌های موزههای خارجی، فرصتی است برای درک اهمیت فرم، تجربه‌گری فضا و تعامل نور و معماری» — سایت نقش برتر پارس، مرجع معماری ایران.