۱. پس‌زمینه و کانسپت فرهنگی
طرح بنا ابتدا با مسابقه بین‌المللی در سال ۱۹۹۱ انتخاب شد و با مشارکت جامعه محلی، خصوصاً همسر ژان ماری تجیبائو و انسان‌شناس کنک، پال وینسنت، توسعه یافت .
هدف اصلی پروژه بازتاب فرهنگ کاناک و هویت نوین آن در دل معماری بود؛ معماری‌ای نمادین که حافظ میراث بومی باشد و هم‌زمان به آینده بنگرد.
۲. فرم، پلان و ساختار فضایی
با طول محوری حدود ۲۵۰ متر، ۱۰ "case" دایره‌ای با ارتفاع بین ۲۰ تا ۲۸ متر شکل گرفته‌اند که یادآور خانه‌های سنتی کاناک است.
این ساختارها در سه خوشه قرار دارند: یکی برای نمایش و هویت فرهنگی، دیگری برای رسانه و کتابخانه، و سومین برای آموزش و فعالیت‌های هنری.
۳. مصالح، نور و تهویه طبیعی
یکی از ویژگی‌های برجسته بنا، استفاده از چوب iroko لمینت‌شده است—چوبی مقاوم در برابر حشرات، قارچ و رطوبت، مناسب اقلیم گرم و مرطوب محل پروژه.
فضاهای ساختمان دارای سیستم دوپوسته چوبی با لایه‌های قابل تنظیم هستند که نور طبیعی را تنظیم و تهویه را بدون مصرف انرژی مکانیکی بهینه می‌کنند.
۴. تجربه بازدیدکننده و عملکرد فرهنگی
مسیرهای منسجم پیاده‌ٰروی با چشم‌اندازهای طبیعی، الزامی برای حرکت در میان قسمت‌ها هستند. رفتار طراحی‌شده فضایی—پیوستن فضاهای باز و معماری هسته‌ای—گشت‌وگذار معنا‌‌دار و فرهنگی را ایجاد می‌کند
فضاهایی برای گالری، کتابخانه، سالن کنفرانس و تالار نمایش با ظرفیت ۴۰۰ نفر، و استودیوهای آموزشی طراحی شده‌اند تا نقش فرهنگی-آموزشی مرکز را پررنگ کنند
۵. اهمیت نمادین و تاثیر بین‌المللی
بیش از آن‌که یک موزه باشد، این مجموعه نمادی از باززنده‌سازی فرهنگی Kanak است؛ ستایشی برای هویتی زنده که هم گذشته را گرامی می‌دارد و هم به آینده چشم می‌دوزد .
این بنا سبب افزایش شناخت جهانی Nouvelle‑Calédonie شد و در عصر حاضر تاثیر مشابهی با آثار بزرگ معماری بر شهرها داشته است