تحلیل بافت‌های فرسوده شهر اصیلاه مراکش رویکردی مؤثر برای شناخت سازوکارهای بازآفرینی شهری و شیوه‌های ارتقای کیفیت سکونت در بافت‌های تاریخی است. این فایل محتوای ساختاریافته و کاربردی ارائه می‌دهد و مخاطبان متخصص را در دستیابی به تحلیل دقیق و قابل استناد یاری می‌کند.

⭐ تحلیل بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهر اصیلاه؛ خوانش یک تجربه موفق شمال آفریقا

🌍 بازآفرینی شهری در شهر ساحلی اصیلاه، یکی از نمونه‌های شناخته‌شده شمال آفریقا در حوزه ساماندهی و نوسازی بافت‌های فرسوده محسوب می‌شود و بسیاری از منابع بین‌المللی از آن به‌عنوان الگویی تاثیرگذار در مدیریت شهری مشارکتی نام می‌برند. اصیلاه با بافتی متراکم، کوچه‌های باریک، دیوارهای سفید و آبی، و ساختاری ارگانیک، همواره با پدیده فرسودگی کالبدی و کاهش کیفیت سکونت مواجه بوده است؛ اما با اجرای برنامه‌های بازآفرینی، شامل مرمت تدریجی جداره‌ها، بهسازی معابر، تقویت زیرساخت‌های زیستی و احیای فضاهای جمعی، توانسته به هویتی نو و کارکردی پایدار دست یابد. این شهر در گزارش‌های شهری جهان، به‌عنوان یک نمونه الهام‌بخش در تلفیق هویت تاریخی با نیازهای معاصر مورد توجه قرار گرفته است.
🏛️ منابع بین‌المللی بر این نکته تاکید دارند که بازآفرینی اصیلاه بدون حذف ساختار تاریخی انجام شده و تمام اقدامات مرمتی، با حفظ تناسبات فضایی و ریتم معماری بومی صورت گرفته است. در کنار آن، مداخلات نرم‌افزاری همچون برنامه‌های فرهنگی و هنری نقش مهمی در احیای اجتماعی محله داشته است. مشاهده می‌شود که رنگ‌آمیزی جدید ساختمان‌ها، ارتقای مبلمان شهری و ساماندهی فضاهای عمومی، کیفیت تجربه زیست شهری را افزایش داده و الگوی جدیدی از زیبایی‌شناسی شهری مبتنی بر میراث را شکل داده است.

🎨 نقش هنر شهری در فرآیند نوسازی اصیلاه یکی از ویژگی‌های شاخص آن است. وجود دیوارنگاره‌ها، آثار هنری خیابانی و حضور هنرمندان محلی و بین‌المللی، باعث شد بافت فرسوده نه‌تنها از نظر کالبدی، بلکه از نظر هویتی نیز بازسازی شود. از سوی دیگر، مطالعات شهری فارسی منتشرشده در ژورنال‌های تخصصی، بر اهمیت مدیریت مشارکتی و پیوست اجتماعی در این روند تاکید دارند؛ به‌ویژه نقش ساکنان و هنرمندان به‌عنوان عاملان احیا. در تحلیل‌های ارائه‌شده توسط نقش برتر پارس نیز آمده است که «بازآفرینی اصیلاه نمونه‌ای از هم‌نشینی سنت و معاصریت در قالب یک برنامه شهری منسجم است» که بیانگر یک مدل کارآمد برای احیای محلات فرسوده محسوب می‌شود. این تجربه ثابت کرده است که شناخت دقیق ویژگی‌های بومی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های فرهنگی، می‌تواند مسیر نوسازی بافت‌ها را بدون حذف هویت تاریخی هدایت کند.
 ، این تحلیل بر اساس گردآوری منابع معتبر و ارزیابی ساختاری توسط نقش برتر پارس، مرجع معماری ایران – NBPARS.IR ارائه شده است.