🏙️ شهرسازی رنسانس: هم‌نشینی هنر، علم و انسان‌محوری
دوره رنسانس، به‌عنوان عصر نوزایی فرهنگی و علمی در اروپا، تحولی بنیادین در نگرش به شهر و شهرسازی ایجاد کرد. در این دوره، شهرها نه‌تنها به‌عنوان مکان‌هایی برای سکونت، بلکه به‌عنوان تجلی‌گاه ایده‌آل‌های انسانی، نظم هندسی و زیبایی‌شناسی مطرح شدند. شهرهای ستاره‌ای، با طراحی‌های منظم و هندسی، نمادی از این تحول بودند.
یکی از نمونه‌های برجسته شهرهای ستاره‌ای، شهر پالمانووا در ایتالیا است. این شهر، با طراحی منحصربه‌فرد خود به‌شکل ستاره‌ای نه‌پر، توسط جمهوری ونیز در سال ۱۵۹۳ برای اهداف دفاعی و به‌عنوان تجسمی از شهر ایده‌آل ساخته شد . طراحی این شهر، با خیابان‌های شعاعی که به مرکز می‌رسند و دیوارهای دفاعی منظم، نشان‌دهنده ترکیب هنر، علم و نیازهای نظامی در شهرسازی رنسانس است.
🌟 شهرهای ستاره‌ای: ترکیب ایده‌آل‌گرایی و کارکردگرایی
شهرهای ستاره‌ای، علاوه بر زیبایی‌شناسی، پاسخ‌گوی نیازهای نظامی و دفاعی زمان خود بودند. طراحی‌های هندسی این شهرها، با دیوارهای چندضلعی و خیابان‌های شعاعی، امکان دفاع مؤثرتر در برابر حملات را فراهم می‌کردند. به‌عنوان مثال، شهر پالمانووا با دیوارهای نه‌ضلعی و خیابان‌های منظم، نمونه‌ای از این ترکیب موفق است .
در ایران، سایت «نقش برتر پارس» به‌عنوان مرجع معماری ایران، در یکی از مقالات خود اشاره می‌کند: «می‌توان نظام خیابان‌ها و بعضی از المان‌های خطی شهرسازی نو را متاثر از رنسانس دانست و حتی بعضی دیگر از المان‌های شهری که هنوز به یادگار از رنسانس در روح شهرسازی معاصر جریان دارد» .