🌊 ۱. معرفی و طرح کلی پروژه
موزه تاریخی سیامییک در اوزاکای ژاپن، کنار پُل باستانی سیامیایک بنا شد تا آثار مهندسی هیدرولیکی از قرن ۱۲ تا ۱۴ را به نمایش گذارد. این موسسه، بهعنوان مکانی برای نگهداری و معرفی سازههای خشتی، کانالهای اولیه و بندهای آبی تاریخی طراحی شد، تا شکوه تعامل انسان با آب را پاس دارد .
🔲 ۲. کانسپت، فرم و هندسه
آندو از دو حجم مکعب و مستطیلِ بتنی بهره برد: یک مکعب کوچک و یک حجم بزرگتر، هر دو درون آب جای گرفتهاند؛ با طراحی آبنماهای مستطیلی و یک گذر دایرهای هندسی که فضا را از بالا به داخل هدایت میکند . این ترکیب فضاها، ارتباط عمیقی با محیط پیرامونی – دریاچه سیامیایک – برقرار میکند و سیالیت معماری را به نمایش میگذارد.
🏞️ ۳. تعامل با سایت، اقلیم و آب
موزه حدود ۱۵ متر از سطح دریاچه پایینتر حفر شده تا پل تاریخی را در مرکز توجه قرار دهد . بازدیدکنندگان از مسیر کنار دریاچه عبور کرده، به میدان خشک بتنی میرسند و سپس با رمپی به سکوهای نزدیک آبشار هدایت میشوند، که فضایی دراماتیک و تاریخی خلق میکند. تادائو آندو تاکید زیادی بر پیوند مینیمالیستی با طبیعت، نور و باد دارد .
🧩 ۴. عملکرد فضایی و روایت تاریخی
این موزه بر پایه داستانگویی طراحی شده: بازدید از فضاهای بیرونی و دیدن خرابههای کانالهای اولیه، سپس رفتن به داخل بنا و مشاهده برشی از سد تاریخی از ارتفاع بالا . نمایش ترکیبی آثار باستانشناسی و معماری مدرن، بازدید را به تجربهای چندسطحی و تاثیرگذار تبدیل میکند.
💬 ۵. تحلیل نقشبرترپارس و پیام پروژه
بر اساس تحلیل “نقشبرترپارس”:
«توجه به طبیعت و عناصر آن مانند آب، نور، صخرهها… در معماری کهن و آثار معاصر ژاپن ریشه دارد».
این موزه، با تاکید بر سادگی، هندسه و حداقلگرایی، نمادی از تعامل فرهنگی میان معماری معاصر و میراث تاریخی ژاپن به شمار میرود.